“Een koerswijziging naar jezelf” – GROUP

Voeg hier een sfeertitel toe ter ondersteuning van de H1 header

5 minuten leestijd

Het is alweer 2,5 jaar geleden dat ik, André Onnink, met mijn mountainbike achterop de auto vertrok naar het basecamp van Presence Outdoor. Drie dagen offline: geen horloge, geen telefoon. Alleen ik, de natuur, en coaches Jan-Willem en Paul Martens, voormalig wielerprof van Team Visma-Lease a Bike. Als gezinshuisouder voelde ik me vooraf een beetje een vreemde eend in de bijt tussen de directeuren en managers van grote bedrijven. Dat vond ik spannend. Tijdens mijn intakegesprek had ik dat ook met Jan-Willem besproken. Vanuit mijn zorgachtergrond voelde ik me vaak tekortschieten in commerciële omgevingen. Hij stelde me gerust: “Je bent meer dan welkom. Je hoeft geen topsporter te zijn of een topconditie te hebben. Als je maar komt, jezelf openstelt, en durft na te denken over je kwetsbaarheden.” 

Presence Outdoor is geen doorsnee leiderschapsprogramma. Het is de koerswijziging waar je op zit te wachten. Dat klinkt misschien te mooi om waar te zijn, maar ik kan zeggen: het is echt zo. 

De beklemming van een organisatie

In mijn werk als gezinshuisouder was ik moe geworden. Niet van mijn cliënten, maar van alles eromheen: de regeldruk, de protocollen, de afvinklijstjes. Wat ooit begon als werk vanuit het hart en vanuit de intentie om écht iets te betekenen voor mensen met een beperking, voelde steeds meer als werken in een keurslijf. De organisatie waar we deel van uitmaakten leek voortdurend verder af te dwalen van de kern: zorgen voor mensen. 

Elke keer dat ergens een incident plaatsvond, werd er organisatiebreed nieuw beleid uitgerold. Natuurlijk was dat soms nodig, maar vaker leek het ingegeven door controle- en beheersdrang. Het ging erom dat de organisatie aan stakeholders kon laten zien dat alles onder controle was. De audits moesten goed zijn, de cijfers moesten kloppen. Maar die drang naar uniformiteit verstikte ons als gezinshuis. 

Ik merkte dat ik steeds meer bezig was met ‘de juiste dingen doen’ voor de organisatie in plaats van het juiste doen voor mijn cliënten. Regels, protocollen en handboeken vroegen om steeds meer aanpassing van mijn kant. Het voelde alsof ik niet meer mezelf mocht zijn in mijn werk. Voor iemand die werkt vanuit zijn hart en gevoel is dat beklemmend, belemmerend en frustrerend. 

André

Presence Outdoor is geen doorsnee leiderschapsprogramma. Het is de koerswijziging waar je op zit te wachten.

Energie hervinden

Ik hoopte bij Presence Outdoor mijn energie terug te vinden. Dat gebeurde, maar niet op de manier die ik verwachtte. Het fietsen op de Veluwe was zwaar, met Paul voorop, en de gesprekken waren confronterend. Maar het was een ander soort moeheid. Het gaf me energie om te zeggen: dit laat ik niet meer gebeuren. Ik wil niet de leider zijn die anderen graag willen zien volgens handboeken en protocollen. Ik wil mezelf zijn. Leidinggeven vanuit mijn eigen motivatie, niet volgens opgelegde normen. 

Ik beschreef het gevoel alsof ik door de jaren heen steeds meer jassen had aangetrokken. Ze voelden zwaar en beperkend. Ik wilde die jassen uittrekken, afkoelen, en weer mezelf worden. Minder ‘aan’ staan, meer regie pakken, en mijn eigen gevoel volgen – niet impulsief, maar doordacht. Na drie intensieve dagen op de Veluwe ging ik vol energie en nieuwe inzichten naar huis. 

En toen…

Kort na de training stond mijn wereld op z’n kop. Jesse, zoon van een vriend overleed, ik werd ziek, en onze dochter kreeg problemen met haar pacemaker. Geen leiderschapstraining kan je voorbereiden op zulke momenten. Plotseling maakten protocollen en afvinklijstjes plaats voor de harde realiteit: het besef dat het leven zomaar voorbij kan zijn. Tijd voor je gezin is dan het enige dat telt. 

In december 2022, op een koude winterdag, parkeerde ik mijn mountainbike tegen een boomstam op de Posbank. Ik zocht de stilte op en vond de woorden die ik tegen mijn vrouw wilde zeggen: ik wil stoppen met ons gezinshuis. Dat gesprek volgde snel, en we waren het eens. We wilden loslaten. 

Loslaten

Stoppen met iets waar je je altijd voor meer dan 100% hebt ingezet, is niet makkelijk. Maar vanuit het besef *dit nooit meer* voelde het ook bevrijdend. Het was tijd om te werken aan een nieuwe toekomst. Om te ontdekken wat ik echt leuk vind. Om dromen achterna te gaan en dingen te doen die ik altijd al wilde doen, maar nooit durfde. Niet te veel nadenken, maar gewoon doen. 

Presence Outdoor was voor mij een wake-up call die me blijft helpen. In de keuzes die ik maak, in de wegen die ik bewandel. 

En als anderen je toch weer een verstikkende jas proberen aan te trekken?

Dan zoek ik de dialoog met een expert: mezelf. Want de inzichten die ik opdeed – daar op de Posbank en tijdens die dagen op de Veluwe – laat ik me nooit meer afnemen. 

Samenvatting vanuit Presence Outdoor

Bij Presence Outdoor geloven we dat echte doorbraken ontstaan wanneer je loskomt van de dagelijkse routine en de natuur in trekt. Dit programma laat zien hoe krachtig reflectie en fysieke uitdaging kunnen zijn in persoonlijke ontwikkeling.

Niet alleen individuen, maar ook teams binnen bedrijven kunnen profiteren van deze aanpak. Ons incompany leiderschapsprogramma helpt teams om effectiever samen te werken, communicatie te verbeteren en leiderschap binnen de organisatie te versterken. Wil je weten hoe een incompany training jouw organisatie kan helpen? Lees dan meer over incompany training.

Wil jij ook een diepgaand en inspirerend leiderschapsprogramma ervaren? Ontdek dan het Presence Outdoor Programma. Lees hier meer.

Deel dit artikel
Auteur foto

Geschreven door:

Presence Outdoor
Categorieën
Recente berichten
Waarom Presence Outdoor
Ook interessant
6 minuten leestijd
Ze noemde mij de ‘de man met de ijzeren dijen’ en de ‘wegkapitein’. Ik was voornamelijk ook de harde werker...
5 minuten leestijd
Veel (ex)astronauten zoals André Kuipers en Wubbo Ockels werpen zich na hun reizen op als beschermheer van moeder aarde. Dit...
4 minuten leestijd
Drie dagen offline in de natuur geven je de kans om je leiderschap te versterken. Zonder afleidingen kom je tot...